ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΤΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΤΩΝ ΑΝΗΣΥΧΩΝ ΑΚΡΩΝ;
1. Επιθυμία
κίνησης των κάτω άκρων σε συνδυασμό με μια δυσάρεστη
αίσθηση στις γάμπες ή τα πέλματα, ενίοτε και τα άνω άκρα. Αυτή η δυσάρεστη
αίσθηση ποικίλει και περιγράφεται ως βαθύ κάψιμο, αιμωδία, κράμπα, πόνος,
έρπουσα αίσθηση, κνησμός, τσίμπημα από βελόνες.
2. Κινητική ανησυχία: οι ασθενείς αισθάνονται έναν καταναγκασμό να κινήσουν κάποιο άκρο αλλά έχουν επιλογή για το ποια κίνηση θα κάνουν. Το φάσμα των κινήσεων περιλαμβάνει το περπάτημα, το επιτόπιο βάδισμα, περιοδική κίνηση των άκρων, διάταση του άκρων.
3. Τα συμπτώματα χειροτερεύουν κατά την ηρεμία και ανακουφίζονται προσωρινά με την κίνηση, αλλά επανέρχονται μόλις ο ασθενής σταματήσει την κίνηση.
Οι αισθητικές ενοχλήσεις του συνδρόμου αρχίζουν αργά κατά τη διάρκεια της ημέρας προς τον βραδινό ύπνο. Η κινητική ανησυχία μπορεί να εμποδίζει και να κατακερματίζει τον ύπνο. Κάποιοι ασθενείς αφυπνίζονται ενώ δεν είναι σπάνιο τα συμπτώματα να εμφανίζονται και κατά τη διάρκεια της ημέρας παρεμβαίνοντας στην εργασία ή την οδήγηση.
Αν και το σύνδρομο είναι χρόνιο υπάρχει πολύ μεγάλη διακύμανση στην ένταση των συμπτωμάτων του. Μπορεί να περάσουν μήνες χωρίς συμπτώματα ακολουθούμενοι από συνεχή βραδινά συμβάντα.
Το σύνδρομο των ανήσυχων άκρων εμφανίζεται στο 2% - 5% του πληθυσμού. Αν και έχει την τάση να εκδηλώνεται προς
τη μέση ηλικία, συχνά τα συμπτώματα είναι παρόντα πολλά χρόνια πριν. Παρουσιάζεται
χωρίς σαφώς καθορισμένη αιτιολογία ως ιδιοπαθής μορφή, αλλά και ως δευτεροπαθής
ή συμπτωματική νόσος που σχετίζεται με
διάφορες άλλες καταστάσεις. Υπάρχει πιθανότατα και γενετική προδιάθεση, ενώ
έχουν περιγραφεί οικογένειες με πολλαπλά μέλη που προσβάλλονται ξεκάθαρα με
μοτίβο που υποδεικνύει αυτοσωματική επικρατητική κληρονομικότητα.
Ερευνητές θεωρούν ότι κάποιες από τις εκδηλώσεις του συνδρόμου οφείλονται στη μη αναστολή των κατιουσών ανασταλτικών νωτιαίων οδών. Επιπρόσθετα, η απάντηση πολλών ασθενών σε ντοπαμινεργικά φάρμακα υποδηλώνει ότι μπορεί να υπάρχει κάποιου βαθμού απορρύθμιση των ντοπαμινεργικών οδών στο στέλεχος ή στον νωτιαίο μυελό.
Υπάρχουν κάποιες ενδείξεις ότι και το στρες μπορεί να ευθύνεται με τα συμπτώματα να εντείνονται στο τέλος της εβδομάδας.
Συχνά σχετιζόμενες καταστάσεις:
Τα συμπτώματα του συνδρόμου έχουν αναφερθεί στο 10% - 20% τον εγκύων συνήθως μετά τον τοκετό. Εκτός από την εγκυμοσύνη φαίνεται να σχετίζεται με την έλλειψη σιδήρου (με ή χωρίς αναιμία), καθώς και με τη χρόνια νεφρική ανεπάρκεια, ιδιαίτερα σε ασθενείς που βρίσκονται σε αιμοκάθαρση.
Συναντάται σε αυξημένη συχνότητα σε ασθενείς με νόσο του Πάρκινσον, περιφερική νευροπάθεια και ριζοπάθεια. Τα τρικυκλικά αντικαταθλιπτικά, η φλουοξετίνη, η καφεΐνη και η βεραπαμίλη έχει φανεί πώς αυξάνουν τα συμπτώματα του συνδρόμου.
Άλλες καταστάσεις με όχι τόσο καλά εδραιωμένη σχέση είναι η ανεπάρκεια μαγνησίου και φυλλικού
οξέος, η ρευματοειδής αρθρίτιδα και ο σακχαρώδης διαβήτης.
Για τη διερεύνηση του συνδρόμου εκτός από αιματολογικές εξετάσεις βοηθητική είναι και η διενέργεια ηλεκτρομυογραφήματος και ταχυτήτων αγωγής νεύρων, ειδικά εάν κατά τη νευρολογική εκτίμηση
υπάρχουν ευρήματα αισθητικής απώλειας στα περιφερικά τμήματα των άκρων και
μείωση των αντανακλαστικών.
Στη διαφορική διάγνωση του συνδρόμου θα συμπεριληφθούν οι νυχτερινές κράμπες, η ινομυαλγία, η οσφυϊκή ριζοπάθεια, η νευρογενής χωλότητα, η ακαθησία, η νευροπάθεια των μικρής διαμέτρου νευρικών ινών και το σύνδρομο painful legs moving toes.
Ο νευρολόγος μετά από την εκτίμηση θα καθορίσει την ενδεδειγμένη φαρμακευτική αγωγή για τον κάθε ασθενή.
Μη φαρμακευτικά μέτρα που βοηθούν τα συμπτώματα :
1. Καθημερινή ζωηρή σωματική άσκηση
2. Αποφυγή καπνίσματος - αλκοόλ
3. Αποφυγή στέρησης ύπνου
4. Χειρομάλαξη- Διατάσεις
5. Κρύα μπάνια – ζεστές κομπρέσες
Η πρόγνωση του συνδρόμου είναι σε γενικές γραμμές καλή, δεν παύει όμως να αποτελεί μία χρόνια κατάσταση με σημαντικές διακυμάνσεις.
